Polska ratyfikowała Konwencję o prawach dziecka w 1991 r. Ratyfikacja oznacza (art. 91 ust. 1 Konstytucji RP), iż konwencja wchodzi do naszego porządku prawnego i można bezpośrednio powoływać się na jej postanowienia. Na mocy art. 44 konwencji państwa-strony zobowiązują się przedkładać Komitetowi Praw Dziecka ONZ sprawozdania z wykonywania konwencji. Pierwsze sprawozdanie powinno być przedłożone po 2 latach obowiązywania, a następne co 5 lat.
Polska złożyła trzecie sprawozdanie za lata 1999-2010. Na prośbę Komitetu połączono dwa okresy sprawozdawcze. Niestety w rozpatrywaniu sprawozdań rządowych Komitet ma znaczne opóźnienia. Wynika to częściowo z faktu, że konwencja o prawach dziecka została ratyfikowana przez 191 państw. Chyba żaden inny dokument dotyczący praw człowieka nie cieszy się taką popularnością. Niekoniecznie to jednak świadczy o wadze dokumentu i sile mechanizmu kontrolnego.
Do sprawozdania rządowego organizacje pozarządowe mogą przygotować raport alternatywny. Polskie organizacje skorzystały z tej możliwości. W tym przypadku raport nie powinien przekraczać 40 stron (w przypadku raportu rządowego nie ma ograniczeń).
Komitet Praw Dziecka po rozpatrzeniu raportu rządowego i wysłuchaniu argumentów strony pozarządowej przygotowuje rekomendacje/zalecenia dla rządu dotyczące zmian jakie są niezbędne, aby poprawić stan przestrzegania praw dziecka.
Warto poznać te dokumenty, bo dają one obraz problemów w zakresie ochrony praw dziecka, które należałoby rozwiązać.
Raport rządowy, sprawozdanie z realizacji postanowie konwencji o prawach dziecka w latach 1999-2010